Johann Bernhard von Maltzan
| Data i miejsce urodzenia |
1526 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 maja 1569 Lublin |
| Okres pełnienia funkcji |
od 1551 do 7 maja 1569 |
|---|---|
| Poprzednik | Joachim I von Maltzan |
| Następca | Joachim II von Maltzan |
Johann Bernhard von Maltzan (ur. ok. 1526, zm. 7 maja 1569 w Lublinie[1]) − wolny pan stanowy Sycowa w latach 1551-1569.
Spis treści
Biografia[edytuj]
Był najstarszym synem Joachima von Maltzan i Bernardyny z domu Wallenstein. Jego żoną była Elżbieta von der Lomnitz, z którą miał czworo dzieci.
Po ucieczce jego ojca do Brandenburgii, w wyniku zbrojnej egzekucji długów jego wychowaniem zajęła się matka, której wierzyciele pozwoli przebywać z dziećmi na zamku w Sycowie.
Sprawował rządy razem ze swoim młodszym bratem Franciszkiem. Jego najważniejszym celem było przywrócenie sobie i swoim następcą pełnych praw do sycowskiej posiadłości. Odzyskawszy łaskę królewska rozpoczął realizacje tego zadania. W latach 1551-1557 zastaw znajdował się kolejno w rękach Ottona von Zedlitza (do 1555 roku), a następnie Wilhelma von Kurzbacha.
Odzyskawszy pełnie praw do majątku zdecydował się z bratem na sprzedaż połowy dóbr wolnego państwa stanowego swojemu kuzynowi – Georgowi von Maltzan za 20 tys. guldenów węgierskich, lecz po roku wróciły one z powrotem do Jana Bernarda i Franciszka. Wkrótce potem dokonał podziału dóbr sycowskich między siebie i młodszego brata. Zatrzymał przy sobie północno-zachodnią część państwa (z Sycowem i Międzyborzem) oddając Franciszkowi część południowo-wschodnią (z Bralinem). W 1560 roku, po śmierci Franciszka, został jedynowładcą.
Tak samo jak ojciec nie udało mu się uniknąć wieloletnich sporów z wierzycielami i popadania w długi. Względna stabilizacje przyniosła sprzedaż Międzyborza razem z okolicami swojemu szwagrowi – Rafałowi Leszczyńskiemu w 1565 roku. W 1568 roku po nominacji cesarskiej na stanowisko starosty opolsko-raciborskiego przeniósł się do Opola. Jego karierę polityczną przerwała nagła śmierć, 7 maja 1569 roku w Lublinie, gdzie uczestniczył w poselstwie do króla polskiego Zygmunta II Augusta. Został pochowany w kościele parafialnym w Sycowie, gdzie do dnia dzisiejszego zachowało się jego epitafium.
Źródła[edytuj]
Bibliografia[edytuj]
- T. Kulak, W. Mrozowicz, Syców i okolice od czasów najdawniejszych po współczesność , Wrocław-Syców 2000, s. 45-46, ISBN 83-87299-26-X.
- J. Franzkowski, Historia wolnego państwa stanowego, miasta i powiatu Syców, Syców 1912.
